Het C Wave-patent: digitale audio beter maken voor de menselijke gezondheid en de luisterervaring

Door Mark Levinson, oprichter, Daniel Hertz

Metingen en audio

Audioprestaties worden gedeeltelijk bepaald door metingen zoals frequentierespons, THD (Total Harmonic Distortion) en signaal-ruisverhouding. Hoewel veel muziekliefhebbers weten dat er een groot verschil is tussen pure analoge audio en PCM digitale audio, heeft niemand tot nu toe kunnen meten waarom, ondanks alle geavanceerde audiomeetapparatuur die beschikbaar is.

Het patent van DH C Wave laat zien waarom. Het is geen audioprobleem. Het is het verschil tussen de manier waarop het menselijk brein reageert op de continue golfvorm van puur analoog versus de niet-continue golfvorm van PCM digitale audio. Tests met geavanceerde computergebaseerde gezondheidsdiagnoseapparatuur detecteren consequent en herhaalbaar negatieve effecten van PCM-verwerkte audio op de menselijke fysiologie. Deze tests tonen aan dat C Wave niet alleen deze negatieve effecten elimineert, maar ook het luisteren naar PCM-verwerkte muziekopnames gunstig maakt voor de menselijke gezondheid.

Wat betekenen de metingen? De metingen tonen een vrijwel onmiddellijke stressreactie in de hersenen bij het luisteren naar PCM digitale audio. Wat is het probleem met een stressreactie? Stress stopt emoties en verlaagt het immuunsysteem, beide ernstige problemen.

Wat is C-golf?

C Wave staat voor Continuous Wave. C Wave is een fijn afgesteld reverb-algoritme dat de ruimtes van de niet-continue PCM digitale audio gesamplede golfvorm opvult met behulp van originele muziekinformatie. Met C Wave reageert het menselijk brein als op een continue golfvorm. C-golf is subtiel en onhoorbaar voor veel mensen. Het verandert de manier waarop je je voelt, niet alleen wat je hoort.

Sinds de introductie van PCM digitale audio in de jaren 1970 hebben luisteraars geklaagd dat het geluid “koud”, “elektronisch”, niet warm als puur analoog of “analytisch” was. Met puur analoog zeggen muziekliefhebbers dat ze kunnen verdwalen in de muziek, maar het is niet hetzelfde met PCM digitale audio omdat stress emotie stopt. Een ander effect van stress is dat het het immuunsysteem verlaagt, wat ons gezond houdt, en een verslechtering van de menselijke reactie veroorzaakt. Het verlagen van het immuunsysteem is niet wenselijk.

Wat betekent het C Wave-patent? Het betekent dat, omdat vrijwel alle audio tegenwoordig PCM-digitaal is, er een mogelijkheid is om alle audio te verbeteren – muziek, filmgeluid, geluid van mobiele telefoons, internet, versterkergeluid van muziekinstrumenten, geluid van live optredens, enzovoort. Hoewel het enige apparaat met C Wave op dit moment de DH Maria-versterker is, kan de technologie worden geïmplementeerd door de Daniel Hertz Mighty Cat-chip die de interne architectuur heeft om C Wave uit te voeren; door middel van software; en door te porteren.

Objectief versus subjectief

Objectief testen is essentieel om de problemen te begrijpen en op te lossen, en vormt de basis van het C Wave-patent. Maar subjectieve reacties zijn net zo belangrijk. Mark Levinson vroeg een aantal

Top mastering engineers om samen te werken aan het finetunen van de C Wave op een subjectieve basis. Citaten van ingenieurs Tim Gennert, CA USA, en Bert van der Wolf zijn opgenomen aan het einde van dit artikel.

Geschiedenis van audiotesten en de ontwikkeling van C Wave

Audiotests werden ontwikkeld als onderdeel van de industriële revolutie waarin elektriciteit een sleutelelement was. Tesla combineerde frequentie (cycli per seconde), spanning en stroom (Ampère) om elektriciteit op te wekken zoals die vandaag de dag in gebouwen in alle landen over de hele wereld te vinden is. Elke elektrische zekering heeft een specificatie zoals 220V/50Hz/2A. Deze term bevat de namen van drie pioniers in de elektrische wetenschap – Volt, Hertz en Ampère – daarom wordt de term met een hoofdletter gespeld.

Toen mensen luidsprekers en versterkers begonnen te maken, was er behoefte aan het definiëren van prestaties. De frequentieresponstest is ontwikkeld om het vermogen van een luidspreker of versterker te meten om geluid weer te geven in relatie tot het menselijk gehoor. Er werd vastgesteld dat de laagste frequentie die een mens kon horen 20 Hz was en de hoogste 20 kHz. De frequentierespons in de audioband is ontwikkeld om de nauwkeurigheid van een luidspreker of versterker in decibel te meten. In de oude dagen van audio werd de respons van 20Hz tot 20kHz binnen +/- 3dB als vlak beschouwd. De beste meetsystemen voor audiolaboratoria van vandaag kunnen stappen van 0,1 dB meten.

Wanneer twee audioapparatuur met een vergelijkbare frequentierespons verschillend klonk, werden aanvullende metingen ontwikkeld, waaronder harmonische vervorming, totale harmonische vervorming (THD), intermodulatievervorming (IM), enzovoort.

Toen Sony in de jaren 1970 PCM digitale audio introduceerde, was hun claim dat het perfect was. Mensen verkochten of gaven substantiële platencollecties weg, en studio’s gooiden originele analoge mastertapes per doos weg. Toch hadden veel muziekliefhebbers hun twijfels en gaven ze de voorkeur aan het geluid van puur analoge LP’s. De LP, die in de jaren 1980 “dood” werd verklaard, is nu terug, en veel muziekliefhebbers luisteren liever naar pure analoge LP’s of weigeren naar iets anders te luisteren. Maar niemand kon zeggen of meten waarom dit was.

In 1974, toen ik ’s werelds eerste high-end audiocomponent maakte, de LNP-2 voorversterker, was een van mijn klanten een arts, psychiater en therapeut die extreem diepgaande muziektherapie ontwikkelde. Op een dag belde hij me op en vroeg of ik hem mocht bezoeken. Hij liet me een LP zien en zei dat hij die jarenlang in zijn therapie had gebruikt met positieve resultaten, maar toen hij een nieuw exemplaar kocht, leverde het omgekeerde resultaten op en was het kwetsend voor mensen. We ontdekten dat het enige verschil was dat het “digitaal gemasterd” was. Hetzelfde effect werd geproduceerd door DAT, CD en elk PCM digitaal audioformaat in de jaren die volgden. Dat leidde tot het besef dat het digitale audioprobleem fysiologisch van aard was.

Uiteindelijk ontdekte ik Avatar, een geavanceerde computergebaseerde diagnostische software voor de gezondheid die voorspellende metingen doet op basis van elektro-acupunctuurspanningstesten. Avatar correleert met bloedonderzoek, MRI’s en andere standaardtests. Avatar is stil, niet-invasief en produceert consistente, herhaalbare metingen en computerafdrukken. We ontdekten dat Avatar in staat was om de aanwezigheid van PCM-verwerking in een opname 100% van de tijd nauwkeurig en consistent te detecteren. Het bevestigde ook dat met C Wave-verwerking de negatieve effecten van PCM werden geëlimineerd. Proefpersonen testten zelfs beter te luisteren naar C Wave-bewerkte muziek dan naar helemaal geen muziek.

Kortom, het luisteren naar digitale PCM-audio zorgde ervoor dat proefpersonen slechter meetten dan helemaal geen muziek luisterden; maar C Wave bewerkte muziek zorgde ervoor dat ze beter meetten dan met helemaal geen muziek, en enorm veel beter dan met normale PCM digitale muziek.

Andere tests omvatten subjectieve tests, waarbij mensen werd gevraagd om naar normale PCM-opnames te luisteren en naar dezelfde opnames met C Wave-verwerking. In de loop van 10 jaar gaf vrijwel iedereen de voorkeur aan C Wave-verwerkte opnames. Daniel Hertz begon in 2014 met de verkoop van Master Class-software (voor Mac), waaronder A+ en EQ. A+ is een consumentenversie van C Wave die is ontworpen om veel opnames te verbeteren, samen met subtiele EQ om de toonbalans te verbeteren en natuurlijker te maken. Niemand keerde terug naar de Masterclass en gebruikers meldden grote tevredenheid over de resultaten, zelfs met alleen A+ en geen EQ toegepast.

Toen de productie van Daniel Hertz Maria in 2023 van start ging, kregen we soortgelijke rapporten van degenen die er een kochten, met behulp van een verscheidenheid aan broneenheden en luidsprekers. We zagen alleen positieve reacties en geen negatieve.

Het is belangrijk om te begrijpen dat menselijke oren alleen analoge informatie kunnen horen. We kunnen geen PCM digitale audio horen, alleen PCM verwerkte audio, in het analoge domein. Avatar-tests identificeren consistent en herhaalbaar of een opname PCM-verwerkt is. Een LP die PCM-verwerkt is, kan bijvoorbeeld als zodanig worden geïdentificeerd. Hetzelfde geldt voor een DSD-opname. C Wave elimineert de effecten van PCM digitale audioverwerking, hoewel we alleen analoge audio horen.

Opmerking: pure DSD heeft de neiging om te testen als puur analoog. Omdat er echter bijna geen DSD-werkstations zijn, is wat op de markt wordt gebracht als DSD meestal PCM-verwerkte audio die is geconverteerd naar DSD, en heeft het dezelfde problemen als alle PCM-verwerkte audio.

Het US Patent Office keurde ons C Wave-patent goed op basis van objectieve metingen. Maar de reden voor de acceptatie van C Wave is simpel: het helpt mensen om meer naar muziek te luisteren. Dit bevestigt wat mijn mentor Dick Burwen mij leerde: audio is 50% wetenschap en 50% oor. Je hebt beide nodig. Dick, nu 96, is de man die de C Wave-verwerking inspireerde en is mijn mentor sinds ik een 26-jarige jazzmuzikant was die nauwelijks een batterij kon vervangen.

Dick, een van de 4 oprichters van het halfgeleiderbedrijf Analog Devices, is de ontwerper van het originele LNP-2 voorversterkercircuit, het blokschema van het Cello Audio Palette, evenals de inspiratie voor C Wave en al mijn werk in audio. Van hem komt de basis van solide techniek en goede metingen, evenals het menselijk oor.

Einde______________________

Breng me naar de droomproducten van Daniel Hertz

Citaten:

Tim Gennert (mastering engineer en platenproducent, CA USA)

Tim vergeleek een met C Wave bewerkte MP3-versie van een opname die hij had gemaakt, met de originele 24/176kHz-versie als onderdeel van zijn hulp bij het C Wave-fijnafstemmingsproces. Tim kent de opname heel goed, want hij is de componist (het stuk heet Mass Effect):

“”Wauw, heel leuk. Het zet details terug zonder enige hardheid. Ik vergeleek het met de hoge resolutie (24/176kHz) versie en niet zo veel detail, maar bijna. Hoe krijg je dat nu voor elkaar met een MP3? Ik ben onder de indruk. Dit is een goed proefstuk omdat er veel fijne details zijn. Ik kijk uit naar de monsters die je hebt gestuurd. Ik zal dat de komende dag of zo doen. Een van mijn theorieën is dat ruimte in het geluid een van de dingen is die de hersenen signaleert dat het geluid authentiek is en zo een meer verbonden luisterervaring creëert. Jullie proces creëert meer ruimte, zodat ik kan horen hoe het gaat zoals jullie zeggen. Dit is iets waar ik altijd naar streef bij elke stap. Goed gedaan!”

Bert van der Wolf (Turtle Records, Nederland), opnametechnicus, platenproducent en autoriteit in de industrie op het gebied van digitale opnamen met hoge resolutie:

Hallo Mark,
Bedankt voor het sturen van de “verwerkte” 96/24 bestanden van mijn TSoT-productie. Allereerst wil ik mijn werkwijze uitleggen en eindigen met vragen.

1. Mijn 30+ jaar ervaring met het testen van digitale audio-innovaties en permutaties, als gevolg van mijn adviesopdrachten voor dCS (VK), hebben me ertoe aangezet om nogal voorzichtig te zijn in wat, wanneer en hoe ik naar de verschillende proposities luister.

Het oor/de hersenen en de algehele waarneming lijken gemakkelijk voor de gek te worden gehouden door verschillende psychoakoestische aspecten, die op zichzelf afhankelijk zijn van schrik-vluchtverschijnselen, en kunnen leiden tot voorbarige conclusies die in de loop van de tijd niet standhouden.

Daarom probeer ik altijd een situatie op te zetten waarin de kans groot is dat ik mezelf verras, of per ongeluk dingen ontdek die er echt toe doen. Dus besloot ik om volledig uit het niets naar je bestanden te luisteren, zonder te vergelijken met iets anders dan mijn geheugen van talloze shows en demonstraties waar ik deze tracks op verschillende luidsprekersystemen heb gebruikt. Ik deed een roadshow voor dCS tijdens hun jubileumvieringen en ontdekte veel nieuwe aspecten in mijn opnames die me inderdaad verrasten en dit ontwikkelde zich geleidelijk aan tot een leerervaring die me vertelde dat er geen waarheid bestaat. De gril van de dag en zelfs het gezelschap van individuen kunnen het bewustzijn en de perceptie veranderen. Het is de interface die de realiteit van het moment creëert en wat nu werkt, kan elk moment onder andere omstandigheden een probleem worden. Desondanks heb ik er vertrouwen in dat ik mijn werk ken en dat ik met een bepaalde interface vrij grondig kan bepalen of wat ik met mijn opnametechniek heb geprobeerd over te brengen, tot op zekere hoogte weer tot leven komt in de weergave.

2. Dus sleepte ik de bestanden in de tijdlijn van mijn Merging Technologies-werkstation in de studio, speelde het af door mijn ultramoderne monitoring, correct geklokt en met uitstekende DAC-technologie en wat ik ontdekte is dat ik echt genoot van wat ik hoorde/waarnam! Dit was naast elke andere mentale betrokkenheid dan “voelen”. Ik had zin om meer/langer te luisteren en vroeg me zelfs af of het eerder wel zo goed klonk… Je zou kunnen zeggen, daar ga je, bewijs je punt, maar ik heb niet eens even over die conclusie nagedacht, omdat ik wist dat het een tijdje geleden was dat ik de nummers hoorde en om eerlijk te zijn, dit was de eerste keer in 96/24. Ik ken ze alleen van het origineel (352,8kS/s- 24bit). Uit pure nostalgie heb ik zeker genoten van het luisteren naar deze ontmoeting met mijn verleden!

3. Ik liet het zo en dacht een paar dagen na over de gedachten die ik erover had.

Vanmorgen was ik bij Harry en hebben we besproken wat we ervaren met de dossiers die je hebt verwerkt, zowel voor hem als voor mij. Hij vindt het net zo leuk, net als Michael, zijn metgezel bij Rhapsody.

We vragen ons echter af wat er aan de hand is, want er zit een aspect aan dat moeilijk consequent te beschrijven lijkt.

4. Vandaag heb ik besloten om naar mijn werk te luisteren zoals ik het naar jou heb gestuurd. 96/24 FLAC’s, alsof het “het origineel” is. Dit leek me weer best leuk, maar aangezien de zonsondergang altijd minder spannend is op de 2e vakantiedag, leek het me wat minder aantrekkelijk in vergelijking met jouw versie. Het was moeilijk te beschrijven, maar het leek alsof ik weer “thuis” was en naar de zonsondergang keek op het beste scherm met hoge resolutie dat je je maar kunt voorstellen, maar niet echt. Alles is er, maar iets lijkt minder boeiend. Wat zou het kunnen zijn?

5. Nu koos de nieuwsgierige technicus in mij voor de pragmatische aanpak en liet alle tools in de professionele studio aan boord los om de tracks te vergelijken. Heen en weer gaan geeft het eenvoudige effect van een “transport” van de geest naar “een andere” plaats. Alsof mijn hele atelier wordt opgepakt van waar het is en in een iets grotere ruimte eromheen wordt neergezet. Grappig genoeg een effect dat zich manifesteert op alle (zeer) verschillende tracks in de set. Alsof de akoestiek in mijn studio iets verbeterd is en minder neutraal, zoals ik het ken. Een soort “kamercorrectie”… In zekere zin minder saai, waarschijnlijk omdat ik het zo goed ken dat het minder spannend is elke dag dat ik het tegenkom (ik ben ook maar een mens)…

Er is een extra gevoel van diepte en galm dat ik zou associëren met een toegevoegde IR van een specifiek soort. Alsof de deur naar de keuken wordt geopend en de weerkaatsing van de muziek die er heen en weer naar toe reist zich vermengt met de frontale presentatie, waardoor het iets soepeler en ruimtelijker wordt.